Osman Kutlu yazdı…
Büyük Taarruz, bazılarının söylediği gibi “Osmanlı’yı yıkmak için Anadolu’da çıkarılan patırtı” olmadığı gibi, pek çoğumuzun sandığı ve anlattığı gibi, Kocatepe’den “Allah! Allah!” diyerek düşmanı önümüze katıp, İzmir’de denize döktüğümüz sıradan bir taarruz hikâyesi de değildir.
Büyük Taarruz en başta, Türkiye Cumhuriyeti’nin kanla ve canla örülmüş TEMELİdir.
Dünya Savaş Tarihinin EN HIZLI takip harekâtıdır. Sadece Almanlar, 2.Dünya Savaşı’nda Polonya’yı zırhlı birlikleriyle altı haftada işgal ederken bu hıza ulaşabilmişlerdir. 10 günde 440 km mesafe, tamamen piyade birlikleriyle, yayan olarak geçilmiştir. Günlük ortalama mesafe 29 km’yi geçer. Bazı günlerde ise 47 km’ye kadar çıkmıştır ki bu ayrı bir rekordur.
Bu mesafeye düşmanla savaşma, yangınları söndürme, pek çok yerde yakılıp yıkılmış enkazları kaldırma gibi faaliyetler de dahildir.
Zayıfın güçlüye taarruz edip bu kadar kısa sürede böylesine kesin sonuç alınan ender savaşlardan biridir.
Sonucunda 2 krallığın yıkılıp 2 Cumhuriyetin kurulduğu TEK savaştır.
Sonrasında yeni bir devlet, yeni bir rejim ve yepyeni bir toplum olmayı sağlayabilen tek zaferdir.
Hepsinden önemlisi emperyalizme karşı kazanılan İLK ve halen TEK zaferdir. Evet, bu zaferin ardından mazlum ve sömürge milletler özgürlük mücadelelerine girişmişlerdir. Ancak, Kurtuluş Savaşı’ndan etkilenen sadece sömürge milletler değildir, emperyalist devletler de gereken dersleri çıkarmıştır. Bu yüzden de, her bağımsızlık mücadelesinde, kesin sonuçlu son taarruz başlamadan onları mutlaka barış masasına oturtmayı başarmışlardır. Bağımsızlığını kazanan ülkelerin tamamında sömürgeci ülkelerin gelenek görenekleri halen devam etmekte, sömürgecilerin oyunları oynanmakta, dilleri ana dil veya ikinci dil olarak kullanılmaktadır. Çünkü bağımsızlığı onlar kazanmamış, Kraliçe lütfetmiştir.
1921 yılının İngiliz sömürge haritasıyla bugünkü İngiliz Milletler Topluluğu (Commonwealth Ülkeleri) haritasını yan yana koyunca acı gerçek ortaya çıkar.
Büyük Taarruz aynı zamanda bir “İstihbarat Zaferi”dir. İngilizlerin o dönem İstanbul’da kurduğu istihbarat örgütü Black Jumbo (Kara Jumbo) adını taşımaktadır ve İngilizler “Dünyanın herhangi bir yerinde kuş uçsa haberimiz olur” diyerek övünmektedirler. Ancak ne Büyük Taarruzun yeri ve saatini öğrenebilmişlerdir ne de taarruz başladıktan sonra 8 gün boyunca savaş durumuyla ilgili bilgi alabilmişlerdir. İngiliz istihbaratı için tarihlerinin en kara günleri ve en utanç verici olayıdır.
Büyük Taarruz öncesi iki tarafın silah ve teçhizat durumu şöyledir :
| Asker sayısı | 207,947 | 224,997 |
| Subay | 8,659 | 6,565 |
| Süvari | 5,282 | 1,300 |
| Tüfek | 92,792 | 90,000 |
| Hafif makinalı tüfek | 2,025 | 3,139 |
| Ağır makinalı tüfek | 839 | 1,280 |
| Top | 323 | 418 |
| Uçak | 10 | 50 |
| Kamyon** | 298 | 4,036 |
| Cankurtaran | 33 | 1,776 |
| Kağnı** | 2,318 | – |
| At Arabası | 3,141 | – |
| Öküz Arabası | 1,970 | – |
| Fayton | 71 | – |
Bu tablodaki sarı renkli kısım genelde kitaplarda yazılmaz, paylaşılmaz, anlatılmaz. Paylaşılan kısımdaki rakamlara bakıldığında sanki birbirine denk iki ordu algısı oluşur. Oysa savaşın ve zaferin asıl dehşetini, mücadelenin zorluğunu gösteren bu sarı renkli kısımdır. Düşmanın bütün imkânlarına karşı hangi şartlarda mücadele verildiğinin en açık ifadesidir. Öncesinde Avrupa gazeteleri “Kamyonlara karşı kağnılarla mücadele ediyorlar” diyerek ordumuzu ve mücadelemizi küçümser alay ederken, zafer sonrasında aylarca manşetlerinde “Kağnı kamyonu yendi” yazarak mücadelemizin ve zaferimizin büyüklüğünü övmüşlerdir. Bu da genelde anlatılmaz.
Bu rakamlara, halkın topyekun, elinde neyi var neyi yoksa ortaya koyarak bir yılda ancak ulaşılabildiğini ve silah ve teçhizatın teknolojisinin düşmana göre birkaç kademe düşük olduğunu eklemek gerekir.
Bu yüzden Büyük Taarruz EŞİ BENZERİ OLMAYAN bir savaştır.
Teşekkürler,varolunuz..