Eksi 11’de 16 şehit, 85 yaralı… İşte Akil dağının kahramanları

Fırat Kalkanı Harekatı kapsamında IŞİD terör örgütünden temizlenerek özgürleştirilen Suriye’nin El Bab kentinin girişinde bulunan Şeyh Akil Tepesi’nde 3 ay süren çatışmaların en şiddetlisi, bundan tam 6 yıl önce yaşandı. 21 Aralık 2016’da IŞİD’in hain saldırısında aralarında Binbaşı Bülent Albayrak’ın da bulunduğu 16 kahraman askerimiz şehit olurken, 85’i de gazi oldu.

ABD destekli terör örgütleri IŞİD ve PKK/PYD’nin Türkiye’nin yanıbaşında terör devletleri kurmasına karşı Türk ordusu harekete geçmiş ve 24 Ağustos 2016 tarihinde Fırat Kalkanı Harekatı başlamıştı.

TSK, IŞİD’in kontrolündeki El Bab kentinin batısına dayanırken, bölgeden çok acı haberler gelmişti.

Kente hâkim olan Akil Dağı’nın tepesindeki Hikmet Hastanesi’nin olduğu bölgeyi ele geçirmek için içeri sızma yapan komandolar, yoğun kar yağışı nedeniyle görüş mesafesinin düşük olmasından yararlanan IŞİD’in ani bombalı araç saldırısıyla karşılaşmıştı.

Arkasındaki açık bölmeye canlı bomba yeleği giymiş IŞİD’li canilerin oturduğu 3 bomba yüklü araç, farklı yerlerden saldırıya geçmiş, birliğin arasına daldığında arkada oturan canlı bombalar kendilerini patlatmaya başlarken, araçlar da imha ettirilmişti.

Saldırı sonrası biri binbaşı 16 asker şehit oldu. Saldırıda 5 ÖSO mensubu da hayatını kaybetmişti.

Herkesi derinden yaralayan bu acı haberlerin ardından devam eden şiddetli çatışmalar sonunda 8 Şubat günü diğer adıyla “Akil Tepesi” IŞİD’li teröristlerin elinden alındı. Şehre hakim bölgede kontrolü sağlayan TSK 24 Şubat tarihinde ise El Bab’da kontrolü tamamen sağladı.

AKİL TEPESİ’NDE NELER YAŞANDI?

Fırat Kalkanı harekâtında terör örgütü IŞİD’i Akil Tepesi’nde ezen Mehmetçik, yaşadıklarını güvenlik uzmanı Abdullah Ağar’a anlatmıştı:

Güvenlik uzmanı Abdullah Ağar, yaralı askerlerin anlattıklarını şöyle yazmıştı:

Koskoca yaşamların koca yüreklilerin kısacık hikayesi: “Büyük maç çıkacak” biliyoruz. 20 Aralık’ı 21 Aralık’a bağlayan gecenin birinde ikisindeyiz. Bütün ağırlıklarımızı atıp, sadece savaş mühimmatımızı yanımıza aldık. Birkaç lokma da yiyecek bir şey. “Aç kalalım, donalım” çok da vay vay, yeter ki Akil Dağı’nı ve oradaki tahkim hastaneyi alalım. Gece yarısından sonra sızmaya başladık. Adım adım gıdım gıdım.

Her taraf pislik dolu: Mayın, bubi-tuzak, EYP, GEYP… Dikenli teller bile her yerde. Çamur, kaygan bir de. Hepsine rağmen bastık herifleri. Kızılca kıyamet koptu… Göğüs göğüse gırtlak gırtlağa girdik birbirimize… Tutunamadılar bile. Korkuyla panikle kaçıştılar dört bir yana, saklanmaya, saklandıkları yerlerden taramaya çalıştılar. Biz de onları göme göme ele geçirdik hastane bölgesini. Bunların hepsini de gece 3-6 aralığında güneş doğmadan yaptık. Sağ kalan DEAŞ kaçtı, kaybolup gittiler karanlıkla. Sonra güneş doğdu. Ve bir tek lokma dahi kursağımızdan geçmeden, her şey yeniden başladı. Öyle yoğundu ki! Ne varsa attılar ellerinde. “Havan, roket, ZSU 23, Doçka, Biksi…” Saatlerce hiç durmadı. Roketler havanlar mermiler paralandı içimizde, her bir yanımızda, tepemizde. Bırakın mermiyi, onlarca roket geçti başlarımızın üstünden, yanlarımızdan, böğrümüzden. Özellikle havan atışları üzerimizde etkili oldu. Öğlene kadar yaşadığımız bu mermi sağanağında 4 şehit, 15 yaralı verdik. Tahliye ettik, gönderdik .. . şehit ve gazilerimizi. Bu bile kendi içinde çok zordu ve bu koşullarda çatışmaya devam ettik, Komandolarımız geldi sonra.

Yanımıza gelişleri bile çok sancılı, sıkıntılı ve tehlikeliydi. Mermi yağmuru altında yaptılar sızmalarını, yaklaşmalarını. Onların gelişiyle bir an olsun nefes almak istedik ya, o da olmadı. Onlar da direkt daldılar çatışmaya, hep beraber vuruşmaya başladık. Ocaklarımızla Fırtınalar da çalıştı gün boyunca. Her yerde DEAŞ’lı bulmaya, görmeye, vurmaya çalıştık. Bir de canlı kalkan sorunu var her bir yanda. Her bir tarafa kamera yerleştirmiş, canlı kalkanlar ölsün, vurulsun, biz de çekelim diye uğraşıyorlar. İstiyorlar ki; “Türkler sivilleri öldürüyor.” Özellikle Araplar’a bu mesajı vermek istiyorlar. “Türkler Arapları öldürüyor” demek istiyorlar; “Şeytan / bunlar!” Çünkü onlar en çok Araplara, Araplarla bizim aramızda düşmanlığa oynuyorlar. En çok da Sünni Araplara. Üstüne bir de bütün dünyaya. Çok soğuktu hava. Kar yağmaya başladı. Islak ıslak soğuk soğuk.Zaten yaştık, çamurluyduk, kanlıydık. DEAŞ sustu bir ara. Onlar susunca biz de sustuk.

Zaten tepeyi tutmuş, artık elimizde kalsın diye savunuyorduk. Dün gece hiç uyumamıştık. Gündüz de uyumamıştık. Artık acıdan, yorgunluktan, uykusuzluktan, çatışmanın hışmından, hırstan, gözlerimiz yanıyordu. Akşam yine uyumayacaktık. Gece de uyumayacaktık. “Nöbetleşe uyuyalım” dedik.

Fırsat bulmuş, ağırlık yapmasın diye yanımıza aldığımız azıcık yiyeceği hem paylaşıyor, hem ufak lokmalarla yiyorduk. Kar ise yağmaya devam ediyordu. Bir de üşüyorduk.

Sonra tekrar atışmalar başladı. Bir de nefes aldırmayan patlamalar. Ama biz, Akil Dağı’nın hengamesine çoktan alışmıştık.

Akil Dağı öyle bir yer ki; üstündesin, 15 metre aşağısını göremiyorsun. Dış bükey alan, dipler hepten ölü bölge. Bir de çok geniş, tüm alanı tutmak çok zor. Herkes bir yerde, çatışmalar devam ediyor. Özellikle az kişiyiz, zaten sızma yaptık, uçtayız, kalplerine saplanmışız, bir de sızma az kişiyle yapılır, hâlâ sızmanın o safhasındayız. Üstüne bir de her taraf ev. Ve hemen her evden ateş geliyor. Ortalık bir kez daha kızılca kıyamet. Bir de kar yağışı.

Pus. Hayalet! Ve bir bombalı araç çıktı Aramıza daldı. Sonra iki boğuk patlama daha.

10 şehit, 20 yaralı.

İşte bu kadar. Tabur komutanımız, canımız, binbaşımız da şehit oldu. Biz gırtlak gırtlağa savaştık. Göğüs göğüse, bıkmadan, yılmadan, usanmadan… Filmlerde kahramanlar hiç ölmez, bilirdik de, gerçek savaşlarda hep kahramanlar ölür… Biz bunu Bab’da bir kez daha yaşadık. (Bab, Akil Dağı, Hikmet Hastanesi bölgesinde yaşanan çatışmalarda yaralanan Mehmetçiklerin anlattıklarından derlenmiştir.) Başın sağ olsun Mehmetçik. Başımız sağ olsun. Ruhun da şad olsun. Hakkını ödeyemeyiz.