Erdoğan’ın danışmanı: Medrese eğitimini devlet de tanıdı!

Yasin Aktay, medreselerin AKP iktidarı döneminde devlet tarafından da tanındığını yazdı. Bu sözler, “Tevhidi Tedrisat kaldırıldı da haberimiz mi yok!” dedirtti.

AKP Genel Başkan Danışmanı ve Yeni Şafak yazarı Yasin Aktay, medrese propagandasına devam ediyor. Aktay, dünkü yazısında, Cumhuriyet Devrimi ile hayata geçen Tevhid-i Tedrisat (eğitim ve öğretim birliği) Kanunu ile faaliyetine son verilen medreselere yasal statü istemişti.

Aktay, medreseler için “Özellikle Cumhuriyet tarihinde yeraltına çekilerek tektipleştirici kültürel hegemonyaya karşı ciddi bir direniş hattı kurdular” demişti. “Tevhid-i Tedrisat Kanunu”nu hedef alan Aktay, “Özellikle Doğu’daki medreselerin Tevhid-i Tedrisat’ın dini eğitim üzerindeki baskısına ilaveten Kürtçe eğitim yasağına karşı da direnen bir boyutu vardır. Böylece pekâlâ Kürtçe eğitimin mümkün olabildiğini gösteren kurumsal pratiği, medreselerle halk arasında çok anlamlı bir organik ilişkinin izlenebileceği somut bir model oluşturmuştur” ifadelerini kullanmıştı.

Aktay, bugünkü yazısında medreseler konusuna devam etti. Yazısına gelen tepkilerin anlamsız olduğunu öne süren Aktay, son yirmi yıldır medreselerin devlet tarafından tanınmaya ve desteklenmeye başlandığını ifade etti.

Aktay yazısında şu ifadeleri kullandı:

“Devlet özellikle Tek Parti’li yılarda Kürtçe diye bir dil tanımadığı gibi medreseleri zaten hiç tanımıyordu. Bu noktada Kürtler çifte bir yasağa maruz kalmış oluyorlardı.”O yüzden, bu kurumlar ülkenin farklı yerlerinde İslami temel eğitimi verme noktasında çok önemli bir rolü deruhte ederlerken Doğu’da, ilaveten, Kürtçe dilinin belli bir edebiyat düzeyinde korunmasında ve yeniden üretilmesinde de ayrı bir görevi yerine getirmiş oluyorlardı.”

“Bu kurumlar demokratik hayata geçildikten sonra da varlıklarını gayrı resmi olarak, devletin desteğini almadan, tamamen sivil oluşumlar olarak, halkın desteğiyle sürdürdüler. Ancak son yirmi yıldır bu kurumlar devlet tarafından belli ayarlamalarla da olsa tanınmaya ve desteklenmeye başladı. Özellikle Doğu’daki medreseler bu dönemde nispeten çok daha rahat eğitimlerini sürdürmeye, bir kısmı kendi içlerinde İmam-Hatiplere uygun bir denkliği yakalamaya çalışırken kendiliğinden de olsa belli bir yenilenmeye tabi oldular. Ancak Doğu medreselerindeki eğitim Kürtçe olmaktan çıkmadı ve bu devlet tarafından da görüldü ve tanındı. Böylece Kürtçe eğitimi açısından da ortaya üzerinde konuşulabilecek, istendiğinde geliştirilip modellenebilecek bir pratik çıktı.”