Milli Muhalefet için Cumhuriyet Devrimi programı

Prof. Dr. Barış Doster, ‘Milli Muhalefet Sorunu’ tartışma dizimiz için yazdı…

1- Türkiye’de “milli muhalefet” sorunu var mıdır? Varsa “milli muhalefet” nasıl ve hangi ilkeler üzerine inşa edilir?

Türkiye’de ciddi bir muhalefet boşluğu olduğu, hem iktidar partisinin uzun yıllardır tek başına ülkemizi yönetmesinden hem de son aylarda iktidarın oy oranı azalmasına karşın, muhalefetin umduğu ölçüde büyümemesinden de anlaşılıyor. Kararsızların oranı büyüyor lakin muhalefet partilerinde çok küçük artışlar söz konusu.

Milli muhalefet sorunu ise bir diğer önemli konu. Çözümü Türkiye’nin kendi birikiminde, deneyiminde arayan, öncelikle Türkiye’nin kaynaklarını seferber etmeyi hedefleyen bir muhalefet zorunlu. ABD ve Avrupa Birliği emperyalizminden aferin almak yerine, “elalem ne der” endişesi taşımak yerine, açıkça milli, halkçı, devletçi, emekten yana, bağımsızlıktan yana, antiemperyalist bir program etrafında buluşmak gerekir. Milli muhalefet, Atatürk çizgisinde, Cumhuriyet Devrimi programında buluşmayla mümkün olabilir.

2- Milli muhalefetin öncelikli gündemleri ve mücadele konuları neler olmalıdır?

Milletin gündemi, milli muhalefetin de gündemidir. Mücadele konuları da iş, aş, istihdam, hayat pahalılığıdır. Çözümü üretim ekonomisidir, kamuculuk ve planlamadır. Diğer öncelikli bir mücadele alanı emperyalizm destekli PKK- PYD- YPG ve FETÖ terör örgütleriyle mücadeledir. Bunun için de terörle mücadelenin tüm boyutlarına ek olarak, toplumsal ve ekonomik önlemler de gerekir. Buna toprak reformu da dahildir. Eğitim ve sağlıkta kamuculuk, hukuk devleti, yargının tarafsızlığı ve bağımsızlığı da diğer önemli ve öncelikli konu başlıklarıdır.

3- İktidar da muhalefet de yeni anayasa istiyor. Peki Türkiye’nin yeni bir anayasaya ihtiyacı var mı? Varsa nasıl bir anayasa olmalı? Eğer yoksa iktidarın yeni anayasayla hedefi nedir, muhalefetin hedefi nedir?

Halkın gündeminde yeni bir anayasa talebi yoktur. Anayasanın nasıl değiştirileceği de zaten bellidir. İktidarın da mevcut meclis aritmetiğinde böyle bir sayısal ve siyasal gücü yoktur. İktidar, yeni bir anayasa tartışması açarak, hem gündemi değiştirmek hem de muhalefeti sıkıştırmak istiyor. Lakin sokağın gündeminde bu yok. Türkiye’de 1961 anayasası özgürlükçü yönüyle, 1982 anayasası ise baskıcı, yasakçı yönüyle öne çıktılar. Yeni bir anayasa, elbette tüm anayasalar gibi ideolojik bir metin olacağından, ki bu da doğaldır ve doğrudur, o anayasaya rengini, önceliklerini, niteliklerini verecek olan da o anayasayı yapan güç olacaktır.

4- Anayasanın değişmez maddelerine yönelik iktidar ve muhalefetin yaklaşımı gerçekte nedir? Bu maddelerin değiştirilmesine yönelik bir girişim olabilir mi?

Ülkemizde siyasal İslamcı gelenek, anayasadaki laiklik ilkesine karşıdır. Ayrılıkçı, bölücü, Kürtçü gelenek ise üniter yapıya karşıdır, anadilde eğitim istemektedir. 

İktidarın ve muhalefetin sözcüleri, anayasanın ilk dört maddesinin değiştirilmesine karşı olduklarını beyan ediyorlar sıklıkla. Bu yaklaşım zaten anayasada da var, değiştirilmesi teklif dahi edilemez maddelerle ilgili olarak. İktidar ve muhalefet partilerinin içinde, anayasanın ilk dört maddesiyle arası iyi olmayanlar olduğu sır değil. Lakin bunlar, parti görüşü olarak dillendirilmiyor. Parti sözcüleri, anayasanın ilk dört maddesine sadık olduklarını, değiştirilmesine karşı olduklarını belirterek, partileri içindeki bu aykırı sesler için, “Kişisel görüşleridir, partimizi bağlamaz” diyorlar. 

Bugünkü koşullarda, mevcut siyasal iklimde, HDP dışında herhangi bir partinin, anayasanın değiştirilemez maddelerini değiştirmek yönünde bir öneriyi açıkça dillendireceğine ihtimal vermiyorum. İktidar ve muhalefet içindeki etnikçiler, mezhepçiler, numaracı cumhuriyetçiler bu tür önerileri gündeme getirseler de toplumda karşılıklarının olmadığını biliyoruz.