Peçeli kuantumcular, Müslüman yogacılar… Mahallede ‘paralı muhafazakarlar’ tartışması

Bir haftadır sosyal medyayı sallayan görüntüler var. Yüzünü saklamak için peçe takan, ayetler ile ‘kuantum’ ve ‘bilinçaltı’ seminerleri ile milyonlarca lira kazanan ve hayli lüks arabası ile gündem olan Eylem Amine Altunbilek… Geçen yıl da ‘tılsımlı’ olduğu iddia edilen kitap çıkaran bir başka kuantumcu, Tuğçe Işınsu gündemdi.

Muhafazakarlar arasında daha doğrusu “paralı muhafazakarlar” arasında kendine bol müşteri bulan söz konusu “girişimciler” iktidar mahallesinde de tartışma konusu.

Muhafazakarlık, “yeni muhafazakarlık” “zengin muhafazakarlar” tabirleriyle süren tartışmaya Yeni Şafak yazarı İsmail Kılıçarslan da katıldı.

Önceki yazısında, “O kişisel gelişim tezgâhını açan peçeli ablanın dindar ablaları rahat rahat söğüşleyebilmesinin altında yatan devasa sorunun tam adı ‘ihmal edilmişliğin çaresini bulma çabası’dır. Onu da biliyoruz değil mi?” diyen Kılıçarslan bugün de tartışmaya devam etti.

“Türkiye’de ‘ortalama üzeri para kazanan muhafazakâr aileler’de genele teşmil edebileceğimiz bir durum var bana kalırsa: Para harcama kültürünü genel olarak başaramamak!” ifadelerini kullanan yazar, “Yine açık konuşacağım: Kadınlar için kocaları “para kaynağı”, erkekler için karıları “çocukların anası” olursa o “ihmal edilmişlik” ortadan kalkmaz” dedi.

Kılıçarslan şöyle devam etti:

“(…) Dahası anneler “AVM annesi”, babalar “toplantı babası” olmaya devam ettiğinde de aile yapısının ayakta kalması pek beklenemez. Evladının kaçıncı sınıfta okuduğunu bilmeyen babalarla da olmaz, çocuğu okula gönderip hesapsızca para harcamaya giden annelerle de.

Olmuyor da zaten. Olmayınca, işte olası sonuçlardan biri “zaten bitmiş, tükenmiş, hasar almış” bir şeyi onarmak için tuğla yerine çamur kullanma çözümü oluyor. Reiki’si, yoga’sı, kuantum’u, kişisel gelişimi, tekâmül yasası, duru görüsü falan hep buradan fışkırıyor kanaatimce.

“Organik sorunlara suni çözümler çağı”na böyle geliniyor işte.

Basitçe söylemek gerekirse insan ilişkilerindeki “karşılıklı ihmaller” devasa bir boşluk oluşturuyor ruhlarda. Ve bu huzursuz ruhların karşısına psikoloji ilmini, kişisel gelişimi, başka dinlerin ibadetlerini, spritüal alıştırmaları, tasavvufu, hatta Allah’ın ayetlerini sömürmekten çekinmeyen madrabazlar çıkıyor.

Çözüm orada değil!

Çözümün orada olmadığını bilmek çözüm mü peki?

Yazık ki değil.

Hem zaten insanın hasar aldığı yerini onarmak yerine yaralanmadığı yerini tedavi etmek çözüm olabilir mi?

Şimdi ben bunları böylece yazınca “yandaş yazar muhafazakârları eleştirdi” manşeti atacaklara da kötü bir haberim var. Sizin çürümüşlüğünüzün tamiri mümkün olmadığı için ben tedaviyi kabul etme olasılığını yüksek bulduğum kitleye söylüyorum sözümü.

“Çözüme gel” derseniz bana. Çözüm belli ama bunu göze alacak bir vasatımız yok. Kendimize mahsus bir neşeyle kendimize mahsus bir yaşam kültürü geliştirmek, oturup birbirimizle konuşmak yerine seküler-küresel dünyanın dayattığı kültüre teslim olup onun “İslâmî alternatiflerini üretmek” daha kolay zira. Peçeli kişisel gelişimciyle Müslüman yogacıların bulduğu boşluk orası. Bunda anlamayacak ne var?”