Devlet nerede be adi!

Naci Beştepe yazdı…

Büyük deprem felaketi ülkemizi üzüntüye boğdu.

Her yöreden, her yaştan, her görüşten Türk insanı aynı acıyı yüreğinde hissetti.

Görüntüler yüreklerin dayanacağı gibi değildi.

Günlerce gülemedik, yemeğimizi istekle yiyemedik, yatağımızın sıcaklığını duyumsayamadık.

“Açız, üşüyoruz, yorulduk” gibi kelimeleri kullanmaya utandık.

Üç hafta geçti, hala benzer durum ve duygular içindeyiz.

BÜYÜK BİR ULUSUN HAYAL KIRIKLIĞI

Bu deprem ölçek olarak büyüktü.

Bu deprem kapsam alanı bakımından şimdikilerin hepsinden büyüktü.

Bunlar kabul.

Kimse aksini iddia etmedi.

Ancak yaşanan olumsuzlukların çokluğu ve uzunca sürmesi Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne yakışmadı.

Ulusça büyük hayal kırıklığı ve üzüntü yaşadık.

Olumsuzlukların en önemlisi rant uğruna yapılaşmadaki usulsüzlük, yasa tanımazlık, kontrolsüzlüktü.

Bunları uzman kişiler günlerce yazdılar, konuştular.

Bilmeyen, öğrenmeyen kalmadı. Zaten önceki depremlerden sonra da dillendirilmişti.

Bu depremde ortaya çıkan en önemli olumsuzlukların başında ise kamu kurum ve kuruluşlarının bölgeye ulaşmakta gecikmesi, yetersizlikleri ve organize olamayışları idi.

Bu olumsuzlukların temel sebebi;

AKP dönemindeki partizanlaşma,

Kurumların siyasallaştırılması ve içlerinin boşaltılması,

Kutuplaşma, kayırmacılık,

Liyakatın ayaklar altına alınması,

Yetkilerin yetersiz kişilerde ve toplanmasıydı.

NEREDE DEVLET, NEREDE KIZILAY, NEREDE AFAD, NEREDE ASKER?

Deprem olduktan günler geçmiş olmasına karşın birçok il-ilçe-mahalle-köyde yardım ve kurtarma ile görevli kamu kurum ve kuruluşlarının görünmemesi veya yetersizliği nedeniyle vatandaşlar her enkaz yığınından başlıktaki soruları sorarak bağırıyor, tepki gösteriyordu.

Başta Cumhurbaşkanı, yardımcısı, bakanlar ve AKP’li vekiller ile yandaş ve yalakalar her şeyin iyi gittiğini söyleme ve kabul ettirme gayreti içindeydiler.

Olumsuzlukların ifade edilmesini devlet karşıtlığı gibi gösterme yarışı içindeydiler.

Oysa sahada oyuncular değil gerçek kişiler bas bas bağırıyorlardı.

TV kanalları günlerce acıyı yansıttılar.

İnsanlar, acılarını unutmuşlar devletin yapması gereken ama hiç yapılmayan  veya çok az yapılan yardımlardan yakınıyorlardı.

Bunlar muhalif siyasetçiler olsa siyasi iktidara hak verebilirdik. Yanlı konuştuklarını, olumsuzlukları abarttıklarını düşünebilirdik.

Ama enkazın içinden, yıkımın içinden, ölülerinin yanından bağırıyordu insanlar.

Doğal ve gerekli olarak onların tepkilerini muhalefet mensupları ile iktidara iliştirilememiş medya da dillendiriyor ve gözümüzün önüne seriyordu.

DEVLET ADAMI SÖYLEMİ

Bu kadar üzüntülü bir ortam içinde Türk halkı kenetlenmiş vatandaşlarının yaralarını sarmak için yarışırcasına koştururken AKP’li Cumhurbaşkanı RTE aldı sözü.

“Kızılay nerede” diyenlere çok gücenmiş olmalı ki kendini tutarak, terbiyesini bozmadan! şöyle dedi;

“Kızılay nerede? Ne çadırını, ne yemeğini gördük.’ diyor. Be ahlaksız, namussuz, adi. Günde yaklaşık 2,5 milyona bu Kızılay yemeğini ulaştırıyor. Böyle vicdansızlık olur mu? Yani, bir ülkede kendi kurum ve kuruluşuna bu denli ahlaksızca yaklaşmak, yenilir yutulur bir şey değildir”

Sözleri kime yönelikti?

Herhalde siyasilere idi.

İyi ama aynı yakınmayı bölgedeki vatandaşlardan pek çoğu yapmadı mı?

O zaman bu sözler canıyla uğraşan, acı içindeki o vatandaşlara da gitmedi mi?

Kaldı ki sadece siyasilere karşı olsa bile tenkitlere karşı devlet yönetimindekilerin böyle tepki vermesi kabul edilebilir mi?

Devletin en üst kademesini işgal eden, ulusun birliğini temsil eden (yasalara göre) birine bu tür sözler yakışıyor mu?

Vatandaşa hakaret edeceğine merkezi ve yerel yönetimdekilerin depremden bu kadar çok zarar görülmesindeki sorumluluğunu sorgulasa daha doğru olmaz mı?

O zaman belki ahlaksızlığın, namussuzluğun, adiliğin kimde, nerede olduğu daha iyi anlaşılır değil mi?