Mehmet Ersoy
Emin Çölaşan’ın 11 Eylül tarihinde Sözcü’de yayımlanan “Başımızda büyük bir dert!” başlıklı yazısına cevaben:
Rum Yönetimi 1974 den beri Türkiye’ye, Türk Ordusuna ve Kıbrıs Türk halkına karşı haksız, fakat çok etkili bir propaganda yapmaktadır. Bu propagandanın en etkili bölümü Maraş’la ilgilidir. İçimizdeki işbirlikçiler de maalesef Rum Yönetiminin haksız propagandasına katılmakta ve bu haksızlığı desteklemektedirler.
Rum basınına, Yenidüzen ve Afrika gazetelerine göz atanlar Maraş konusunun ne kadar büyük propaganda malzemesi olduğunu görürler.
Türk Ordusunun bombalar atarak ve insanları öldürerek Maraş’a girdiğini, zavallı masum Rumların evlerinden kaçmak zorunda kaldıklarını ve dünyanın en güzel şehirlerinden birinin harabeye döndüğünü yazmaktadırlar. Böylece dünyanın büyük kesimi Türk Ordusunun canavarlaşmış bir ordu olduğunu düşünmektedir.
Halbuki biraz incelendiği zaman gerçeğin hiç de öyle olmadığı anlaşılır. Maraş Rum halkı, tek tek kendi karar vererek bu şehri terk etmiş değildir. Şehrin terk edilmesi Rum Ordu Komutanlığının verdiği bir kararla topluca gerçekleşmiştir. Maraş terk edildikten sonra Mağusa’yı savunan Mücahitlerin boş bir şehre girmesiyle şehir Türk kontrolüne geçmiştir
RUM ORDUSU NEDEN TEK KURŞUN ATMADAN ÇEKİLDİ?
Maraş’ın, Türk Ordusu gelmeden ve tek kurşun atılmadan boşaltılması üzerinde durulması gereken ilginç bir olaydır. Rumlar askeri bir kararla tek kurşun atılmadan bu şehri neden terk ettiler? Maalesef bu soru üzerinde yeterince durulmuyor ve olayların iç yüzü yeterince araştırılmıyor.
Bu soruya yanıt aradığımız zaman görürüz ki Barış Harekatı’nda Rum ordusunun hareketlerinde anlaşılamayan başka yönler daha vardır.
20 Temmuzda 1974 Barış Harekatı, Girne sahillerinde başladığı zaman doğal olan, Rum ordusunun herhangi bir tepki göstermemesi idi. Çünkü bu müdahale Anayasal düzeni tesis etmek amacıyla yapılıyordu ve Türk ordusuna “Size ateş edilmedikçe ateş etmeyin emri verilmişti.” Kıbrıs’ın büyük bölümü 21 Aralık 1963 de başlayan saldırılarla Rum ordusunun kontrolü altına girmişti. Rum ordusu işgal ettiği bölgelerdeki egemenliğinden vazgeçmek istemediği için Türk ordusuna saldırdı.
Olayların bu kadarını yalın bir bakışla anlamak mümkündür. İnsanı düşündüren konu Rum ordusunun Girne sahillerine Türk ordusuna karşı savaşa gitme yerine adanın her tarafında Kıbrıs Türk halkının yaşadığı bölgelere saldırmasıdır. Kıbrıs Türk halkını tutuklamaya ve katliam gerçekleştirmeye başlamasıdır.
Bu saldırılar tesadüfen gerçekleşmiş değildi. Bir süre sonra saldırıların İfestos Soykırım Planı gereğince yapıldığı anlaşıldı.
İfestos Soykırım Planı, Alayköyde Yunan Alayı kampında, Türk Alayı burayı ele geçirdiği zaman karargahta yapılan aramada bulunmuştur. Bu plan daha önce Rum Yönetiminin hazırladığı ve 21 Aralık 1963 de uygulamaya koyduğu Akritas Planından oldukça farklı idi. Yıllar sonra Rum ordusu subaylarının Barış Harekatında davranışları Rum Yasama Meclisinde tartışma konusu olunca Rum subay “Biz Türk ordusunun bulunduğu bölgeye gitmedik ve Kıbrıs Türk halkına saldırdık, çünkü bize verilen emir böyleydi. İfestos planını uyguluyorduk.” açıklama yapmıştır.
21 Aralık 1963’de uygulamaya konan ve daha sonra Patris gazetesinde tam metni yayınlanan Akritas Planı bir etnik temizlik planı idi. Bu plan, Kıbrıs Türklerini öldürerek veya korkutup kaçırarak Kıbrıs’a egemen olma planı idi. Yani Girit planının benzeri idi.
Anavatan Türkiye’nin, Rum saldırılarını engellemesi ve saldırılar devam ederse müdahale edeceği uyarısında bulunması üzerine Akritas Planı gerçekleşmedi. Teşebbüs halinde kaldı.
Saldırılara karşı direnen Kıbrıs Türk halkının TMT öncülüğünde milli direnişi başladı. Hedefine ulaşamayacağını anlayan Rum Yönetimi Kıbrısa egemen olmak için ikinci ve daha korkunç bir plan hazırladı.
Bu ikinci plan “Türkiye, Kıbrıs Türklerini kurtarmak için müdahale ederse kurtaracak Türk bulamamalı” düşüncesi içinde hazırlanmış bir plandı. Yani toptan bir soykırım planı idi. İfestos Planı ismini verdikleri bu plan, çerçevesinde tüm Kıbrıs Türkleri soykırımdan geçirilerek yok edilecekti. Bu plan dünyada hazırlanmış en korkunç insanlık suçlarından biridir.
İfestos Planı Kıbrıs Türklerinin yaşadığı tüm bölgelerin nasıl ve kimler tarafından kuşatılarak yok edileceğini gösteren son derece detaylı bir plandır.
Ne var ki, bu planın gerçekleşmesi de Türk ordusu tarafından engellenmiştir. 20 Temmuz, 1974 de başlayan birinci Barış Harekatı ile 14 Ağustos 1974 de başlayan ikinci Barış Harekatında Türk ordusunun süratli hareket etmesi İfestos planının gerçekleşmesini engellemiş ve bu plan da teşebbüs halinde kalmıştır.
1974 de Türk ordusunun kurtardığı bazı bölgelerde Rum halkı yaşamaya devam ediyordu. İfestos planı aynen uygulandığı zaman Türk ordusunun tepki göstereceği ve Türk kontrolüne geçen bölgelerde kalan Rumların da katledileceği endişesini Rum Yöneticilerde yarattı. Bu nedenle birçok bölgede İfestos planının soykırım girişimi Kıbrıs Türklerini tutuklamak ve esir kamplarına göndermekle sınırlı kaldı. Rum Ordusu Kıbrıs Türk Halkına karşı planladığı katliamı sadece Atlılar, Muratağa, Sandallar ve Taşkent köylerinde uygulayabildi.
Bu gerçekleri görmeden Maraş olayını anlamak mümkün değildir.
14 Ağustos 1974 de ikinci Barış Harekatında Türk ordusu Mağusa’ya doğru ilerlerken Rumlar Muratağa, Sandallar, Atlılar, katliamlarını gerçekleştirdiler. Bu katliamları gerçekleştirenlerin kimlikleri bilindiği halde aleyhlerine en küçük bir soruşturma başlatılmadı. Başlatılamazdı, çünkü onlar verilen emirleri yani askeri bir planı uygulamışlardı.
İkinci Barış Harekatında Rum Ordusu, diğer bölgelerde olduğu gibi İfestos planı gereğince Gazi Mağusa’yı işgal etmek için saldırıya geçti.
Eğer Gazi Mağusa halkı TMT öncülüğünde Rum kuşatmasına karşı direnmeseydi ve eğer Türk ordusu şehir kapılarına zamanında yetişmeseydi, Rum ordusu Mağusaya girecek ve İfestos Planı gereğince Atlılar, Sandallar, Muratağa ve Taşkent’te yapılan katliamların aynını Mağusada da gerçekleştirecekti. Türk ordusunun şehir kapılarına zamanında ulaşması Mağusada büyük bir katliamı önlemiştir.
Türk ordusu, Mağusa kapılarına yetiştiği zaman şehir düşmek üzere idi. Halk şaşkınlık ve korku içinde idi. Ne mutlu ki savunması düşen kapılardan şehre giren tanklar Rum tankları değil Türk tankları oldu. Mağusada emsali görülmemiş bir sevinç yaşandı.
Böylece Mağusa Türk halkı kurtuldu. Bu olay insanlık tarihine geçmiş en önemli kurtuluş destanlarından biridir. Ancak Türkler bu olayın tanıtımını yapamamışlardır. Türk ordusu Rum ordusu karşısında ne kadar üstünse Rum propaganda birimleri de o kadar üstün olduklarını kanıtladılar.
Bir görüşe göre dünyada Kıbrıs davası kadar Türklerin haklı olduğu başka bir dava yoktur. Bu kadar haklı olduğu halde dünya kamu oyu önünde haksız duruma düşmüş başka bir ulus yoktur.
Türk tankları Mağusa önlerine gelince Rum ordusu, Türk ordusuna karşı savaşmayı göze alamadı ve geri çekilmeye başladı. Geri çekilirken Rum halkın yaşamakta olduğu Maraşı savunma gücü kalmamıştı. Maraşın Türk kontrolüne geçmesi halinde Mağusada kendi gerçekleştirmek istedikleri katliamın aynını Türk Ordusunun da gerçekleştireceğine inanıyorlardı. Bu nedenle şehrin boşaltılmasını emrettiler.
Maraş’ın boşaltılması ve Türk kontrolüne geçmesi Türk ordusunun saldırısı ile değil, Rum ordusunun emri ile gerçekleşmiştir. Rum ordusu, İfestos Planı gereğince yani katliam yapmak niyetiyle hareket etmese ve Türk ordusunun da Maraşta aynı katliamı gerçekleşeceğine inanmasa sivil halk bu şehri terk etmeyecekti. Şehrin terk edilmesi Rum ordusunun İfestos planını uygulama niyetiyle hareket ettiğinin kanıtıdır.
Maraşın boş kalması ve zamanla harabeye dönmesi Rum Propaganda örgütüne Tükiyeyi kötülemek için eşsiz bir fırsat vermiştir. Halbuki bu olayda Türkiyenin veya Kıbrıs Türklerinin herhangi bir kusuru yoktu. Maraşın boş kalarak harabeye dönmesinden İfestos Planını hazırlayan Rum Yönetimi ve kararı veren Rum ordusu sorumludur.
Bir süre sonra Rum Yönetimi BM’ye müracaat ederek şehrin Türkler tarafından iskan edilmemesi ve boş tutulması için karar çıkardı. Böylece dünyanın en güzel şehirlerinden biri harabeye döndü.
Geçen yıl Gazi Mağusanın Rum ve Türk bölgeleri arasında yeni bir kapı açılması gündeme geldi. Bu kapıya ihtiyaç var mıydı? Türk yazarlar çeşitli görüşler öne sürdüler. Rum gazetelerini dikkatle inceleyenler Rum kesiminde çok farklı görüşler olduğunu anladılar. Onlar yeni kapının açılmasına farklı nedenlerle taraftardılar.
Yeni kapıya ulaşmak için turistlerin kapalı Maraş bölgesinin yanından geçeceklerini, şehrin harabeye döndüğünü göreceklerini ve böylece Türklerin barbar olduğu propagandasına fırsat bulacaklarını düşünüyorlardı. Buna karşılık Türkler orada önemli bir propaganda malzemesi olduğunun farkında bile değildiler. Yeni yol Rumların istedikleri yerden geçti ve Rumlar propagandaya istedikleri gibi fırsat buldular.
Rum propaganda örgütü dünya kamu oyunu Kıbrısta Türklerin haksız olduğuna ikna etmeyi başardı. Çünkü yaptığı iddialara hiçbir yanıt verilmedi. Türk tarafında gerçeği araştırma ve anlatma zahmetine katlanan olmadı. Halbuki Maraşın boşaltılması Rum Yöneticileri Uluslararası Ceza Mahkemesinde mahkum edebilecek bir kanıt idi.
Rum propagandası yalnız dünya kamu oyunu değil Kıbrıs Türklerinin bir bölümünün de beynini yıkamış ve ikna etmeyi başarmıştır. Yalnız onlar değil Türkiyedeki yazarları da etkilemeye başladıkları anlaşılmaktadır.
İfestos Planı Rum Alay karargahında bulunmuş kesin bir belgedir. Bu planı inkar eden yoktur. Zaten inkar etmek mümkün değildir.
Maalesef bu gerçek dile getirilmemekte ve tüm dünyada suçlu Rumlar mağdur, Kıbrısta katliamları önleyen ve Barış getiren Türk ordusu ise kusurlu tanıtılmaktadır.
Maraşın harabeye dönmesinde hiçbir kusuru olmayan Anavatan Türkiye, Rum propagandasına yanıt verilmediği için 45 yıldır bu konunun suçlusu kabul edilmektedir.
