Av. Hüseyin Özbek yazdı…
Bir yanda Gazi Meclisin İstiklâl Madalyalı Gazi Milletvekili Mehmet Âkif Ersoy. İstiklâl Savaşının en zor ve bunalımlı günlerinde, İstiklâlin Marşı yazacak kadar vatansever, para ödülünü almayacak kadar asil adam.
Vahidettin’in hain Şeyhülislamları Dürrizade Abdullah ve Mustafa Sabri, Mustafa Kemal ve arkadaşlarının katli için fetva verirken, cuma vaazlarıyla halkı Milli Mücadeleye davet eden milli şair.
Diğer yanda, ihanet fetvasını hararetle destekleyip, işgalcilerin çizmesini yalayan iş birlikçi müftülerden birkaç lanetli isim:
Yunan Kralı Konstantin’e başarı telgrafı çeken Bursa Müftüsü Ömer Fevzi, Selimiye Camisi kürsüsünden verdiği Cuma hutbesinde, Yunan Başbakanı Venizelos’un yaş gününü kutlayıp, sağlığı için dua eden Edirne Müftüsü Hilmi, Kuvayı Milliyecileri Yunan işgal komutanına ispiyonlayan Babaeski Müftüsü Ali Rıza…
Diğer yanda, Vahidettin’in hain Şeyhülislamlarının ihanet fetvasına karşı, halkı Mustafa Kemal safında emperyalist işgale direnmeye davet fetvası veren 150 Anadolu Müftüsünden birkaç isim:
Ankara Müftüsü Börekcizade Rıfat Efendi, Denizli Müftüsü Ahmet Hulusi Efendi, Amasya Müftüsü Hacı Tevfik Efendi.
İhanet ve feragat yalnızca iki sözcük değildir. İki sözcük, iki çizgi olarak geçmişten gelen onur ve utanç mirası olarak halen devam eder.
Bir yanda “Varlığım Türk varlığına armağan olsun” diyen Kuvayı Milliye mirasçıları.
Diğer yanda, “Keşke Yunan galip gelseydi” diyen Kuvayı İnzibatiye artıkları!
Dedik ya, feragat gibi ihanet de soy güder!
Milli Marş için verilen ödülü hayır kurumuna bağışlayan dindar Mehmet Akif’e, gün gelip hayır kurumlarından yolunu bulan, vurgunu meşrulaştıran, inancı ve imanı vatansızlaştıran, din tüccarlarının türeyeceğini söyleseler inanır mıydı dersiniz?
