Ayça Sezer Naz yazdı…
31 Mart akşamı seçim sonuçlarını hep birlikte izledik.
Tahmin dışı sonuçlar, okuyana çok şey anlattı. Örneğin mevcut söylemlerin topluma artık umut
vermediğini.. Tabanını, kadınını, gencini yok sayan, kendini surlara gömen siyasetin körlüğünü, yönetmenin hükmetmek olmadığını anlattı.
Neden konuyu buradan aldığımı ifade edeyim. Çünkü siyasette en büyük risk hükmetme gücünde saklıdır.
Güç, iktidar süresini uzatan yatırımlar yaparken kendi gerçeğini yadsıyabilir. Kibir kapılarını açarken öngörüyü kapatabilir. Yöneticiyi marazlı uykulara yatırıp onu bir harabeye çevirebilir.
Üstelik insan harabeleri ziyarete açık bile değil. Zaten kimse de onları merak etmiyor.
•
Dikkatli tarih okuru; fikir öncüsü ve sistem mimarı olanlar hariç kimsenin kalıcı siyaset üretemeyeceğinin farkındadır.
Bu tür öncü kimseler, yöneticiliğin güçle olan bağından ziyade sistem kurmak, organize olmak, söylem üretmekle ilgilidir.
Toplumla aralarına kaleler, surlar değil köprüler örerler. Toplumla bütünleşir, toplumsal bir fikre dönüşürler.
Öldüklerinde onlardan kalan da bu ‘fikir’dir aslında.
Fikir olarak yaşar, fikir olarak göçer ve beden olarak gömülürler ki Atamız buna en güzel örnektir.
•
Ancak bazı yöneticiler durumu karıştırıyor gibime geliyor.
Güce erişmek veya güç zirvesine yapışıp kalmakla, kalıcılık aynı şey sanıyorlar belki de.
Hâlbuki yeni bir söz üretmeksizin bir yerde sabit kalmak veya nasıl desem ‘sistemin dişlilerine kendini kitlemeyi başarmak’ ne ifade eder, bunu düşünmüyorlar.
Bu durumun yaşamın döngüsüne uygun olmadığını üstelik kişinin idealleriyle olan bağını kestiğini fark etmiyorlar.
Yeni bir söz söylemeyen beşer fânidir.
Güç tapıcılığına, statükoya, protokole ihtiyaç duyar. Hiyerarşi onun silahı, bağımlılık ve evham sonu olur.
Ben buna kısaca ‘yenilmek’ diyorum.
•
Yeni bir söz söyleyememek, umutsuzluktur arkadaşlar! Fikirsizliktir.
Yeni bir söz söyleyememek, büyük ve üşengeç bir boşluktur.
Yeni bir söz söyleyememek, tabiatın değişmez kanununa direnmektir.
Akışa dayatılan silahtır. Safsatadır. Akılsız, fikirsizdir.
•
Fikirsiz, kendi evreninde yalnız oturan bir komşudur.
Fikirsiz, bilinmez düşmanlarıyla, uzak, müphem, korkutucudur.
Ondan, öncü ve kurucu liderlerin tevazusunu bekleyemeyiz.
Çünkü o hep ulaşılmaz, korunaklı, sarp bir yerde, kibre bürünmüştür.
Artık aklın toplumla konuşması susmuş, kontrolcülüğün kitle imha silahları sahneye çıkmıştır.
•
Değerli okurlar, içinde bulunduğumuz dünya hiç de boş değil.
Görmesini bilen için muazzam bir yer.
Bir ağacı gözlemlemek dahi bize evreni anlatabilir.
Ama dilini, alfabesini bilmeden okuyamayız onu.
Bu dil; tevazunun, iyi niyetin, yeniliğin ve değişimin dilidir.
Bu dil yaşamın size yalnızca fikirleriniz kadar ömür biçeceğini anlatır.
Bu dilde “yeni sözlere kapalı zihinler için bir gelecek olmadığı” açıkça yazılıdır.
•
Çok romantik oldu değil mi?
Gene de inanın bu yazdıklarıma. İşte seçim gecesi ben bunları düşündüm.
“Artık yeni bir şey söyleyemediğimiz noktaya geldik demek ki” dedim.
“Artık hedefimiz; ideallerimiz değil ‘güç sahibi olmak’ olmuş olmalı ki fikirsizler gibi boşluğa düştük” dedim.
“Nerede hata yaptık, neye sabitlendik, neyi zorladık ve hangi silahlarla karşı koyduk suyun akışına..?
Nerede donduk ve kaldık taştan bir kuş gibi..!”
•
Evet, biliyorum.
Gündemin etnikçi Cehepe’si yeni bir söz söylemiş değil.
Ama açık ki bir şekilde bir değişim, bir umut vadetti.
Aynı umudu biz neden veremedik?
Umut için yaşayan toplumu, suçlu çıkaramayacağımıza göre önyargısız şekilde tekrar düşünmemiz gerekmez mi!
Nerede donduk kaldık?
Yeni bir söz söylememek bize neye mal oldu?
Ömrümüz bitince bizi anacakları mirasımız ne!
Hangi söz, hedef ve sevda bizi kalplere zerk edecek?
Bu konuyu herhangi bir parti mensubu olarak değil, tarafsız bir birey olarak ele alın.
Ve o zamana kadar sevgiyle kalın.
