Günhan Aydın yazdı…
19 Mayıs’ın dış sahalarında; sen, ben, bir de simitçi çocuk. Sanki Los Galacticos oynuyor karşımızda, Roberto Carlos akıyor. Sen, ben, simitçi çocuk; oyuna en ciğerden katılan en damar çocuk sensin Nihat Abi…
Kış Ramazanı, iftardayız pidecide. Tevfik Kış, masaya çorbamızı getirdi. Lan , dedin , olimpiyat şampiyonu veriyor çorbamızı. Pehlivansın Nihat Abi… Oğlum, dedin, bana. Anneler ölmez. Domatesi annen gibi kesersin. Memleketi senin sesinle sevmeyi sevdim Nihat Abi. Annelerimizi ve hiç bitmeyen uzak dağları. Erzincan’ı Çanakkale’yi; Cebeci ve Mamak’ı. O dağlarda yağmursun Nihat Abi…
Dolmuş şöförü, berber çırağı, sabah ezanında madenci, çorbacıdaki komi, belediye otobüsünde temizlikçi ablam, sanayideki bıkkın köfteci, emekli coğrafya öğretmeni cebinde ganyan bülteni, salıncaktaki çocuk, Ankaragüçlü boyacının sandığındaki çiçekleri hatırlıyor musun Nihat Abi ?..
Ben seni çok seviyorum Nihat Abi. Hiç korkmamanın sınırsız özgürlüğü… Abiler ölmez. Onun gibi dinlersin hava durumunu, onun kibritiyle yakarsın sigaranı. Hacı Bayram’da çay içer, Gençlik Parkı’na gideriz. Gel, demiştin, Hüseyin Gazi’ye gidiyoruz. Neden, demiştim. Nara atarız, dedin.
Sağ ol Abi.
