Adana’nın Kozan ilçesinde, yaklaşık 40 yıldır kahvehane işleten Necat Karataş (57), yaşadığı bölgede hayatını kaybeden arkadaşlarının, tanıdıklarının, ileri gelenlerin fotoğraflarını iş yerinin duvarlarına asıyor.
Kozan’da kahvehane işleten Necat Karataş, yanında çalıştığı babasının ölümünün ardından işleri devraldı. Babasının fotoğrafını iş yerinin başköşesine asan Karataş, birkaç yıl içinde yanında çalışan iki kişinin ölmesinin ardından onların da fotoğrafını aynı duvara astı. Karataş, bir süre sonra ise bunu bir geleneğe çevirmeye karar verdi.
O günden bugüne, kahvehanesinin bulunduğu bölgede hayatını kaybeden kişilerin ailesinin isteği ya da izniyle iş yerinin duvarlarına fotoğrafını asan Karataş, şimdiye kadar 600’den fazla fotoğraf biriktirdi. Sadece ilçe halkının değil, başka kentlerden gelen insanların da iş yerini görmek istediğini belirten Karataş, kaybedilen insanların anısını yaşatmaya devam edeceğini dile getirdi.
‘AKŞAMA KADAR ONLARA BAKIYORUM’
Kahvehanesine koronavirüs salgını tedbirleri kapsamında müşteri kabul edemediğini, yalnızca çevre esnafa çay dağıttığını kaydeden Karataş, onun dışındaki zamanını iş yerinde geçirdiğini anlattı. Her gün duvardaki fotoğrafların tozunu aldığını, düzenine dikkat ettiğini ifade eden Karataş, akşama kadar fotoğraflara bakmayı sevdiğini söyledi.
Birçok tanıdığının duvarda asılı duran yakınlarının fotoğrafını görmek için iş yerine geldiğini belirten Karataş, “Hala asmaya devam ediyoruz. Ölen insanların aileleri fotoğrafları getiriyorlar. Bazen kendim istiyorum yakınlarından. Tabi bu fotoğrafların manevi değeri çok yüksek. Özellikle bu pandemi sürecinde onlarla biz bize kaldık. Baktıkça geçmişi hatırlıyorum. Her birinin ayrı ayrı hikayeleri var” dedi.
‘KAHVEHANE MÜZE GİBİ BİR YER OLDU’
Pandemi sürecinin zor geçmesine rağmen bugüne kadar gelen fotoğraflar arasında koronavirüsten ölen kimsenin olmadığını belirten Karataş, tek dileğinin salgın sürecinin bitmesi ve eşini dostunu iş yerinde ağırlamak olduğunu söyledi.
2020 yılında 35’e yakın kişinin fotoğrafını duvarlara astığını kaydeden Karataş, “Bu yıl sayı şu an için 5’lerde. Umarım hiç artmaz. Her ne kadar manevi değeri olsa da arkadaşlarımızı duvarda değil, yanımızda görmeyi isteriz. Fotoğraflar 600’ü geçince ‘Ölüler Kahvehanesi’ müze gibi bir yer oldu. İleride ben öldüğümde fotoğrafım onların yanında olabilir” diye konuştu.
‘KARDEŞLERİM VE AMCAMI GÖRMEYE GELİYORUM’
Salgın tedbirleri öncesi Ölüler Kahvehanesi’ne sık sık geldiğini kaydeden ilçe halkından Recep Dağlı ise her geldiğinde huzur bulduğunu aktardı. Duvarda ağabeyinin, kardeşinin ve amcasının fotoğrafları olduğunu söyleyen Dağlı, “Eskileri görmenin yeri çok ayrı. Onlar öleli yıllar oldu. Kardeşlerimi özlediğim zaman buraya çay içmeye geliyorum. Onları görmek için bahane oluyor” dedi.
İlçe halkından İbrahim Demirel ise duvarda kaybettiği birçok arkadaşının fotoğrafı olduğunu, öldüğünde kendi fotoğrafının da kahvehane duvarına asılmasını istediğini söyledi.
