Oyuncu Melisa Döngel’in öz babasının cinsel istismarına uğramasıyla ilgili detaylar, Yargıtay’da bekleyen dava dosyasında ortaya çıktı.
Türkiye’nin gündemine ‘Elmalı davası’ olarak gelen, Antalya Finike’de yaşanan 7 ve 10 yaşlarındaki kardeşlerin istismara uğradığı iddiası sonrası Türkiye ayağa kalkmış ve ünlüler de başlarına gelen istismarları anlatmaya başlamıştı.
Melisa Döngel babasının cinsel istismarına henüz çocuk yaşta, lise 1’nci sınıfta okurken maruz kaldı. Oyuncu, başından geçenleri ilk olarak Ukrayna kökenli annesi N.D.’ye anlattı. Ancak N.D. kızına inanmadı, şikâyetçi olmamasını istedi. Böylece aile içinde yaşananların üzeri örtüldü. Döngel, sonunda dayanamayarak 18 Ocak 2017’de polise başvurdu ve babası A.D.’den şikâyetçi oldu. Gözaltına alınan ve ardından tutuklanan A.D. kızının kendisine iftira attığını iddia etti.
Hürriyet’te yer alan habere göre Döngel, yaşananları şöyle anlattı:
“Babam sürekli oyunculuğumu bitirmekle, okuldan almakla tehdit ettiği için bir şey diyemiyordum. Kendimi öldürmeye bile kalktım. Artık tahammül edecek sabrım kalmadı. Dik durmaktan sıkıldım. Bir şey olmamış gibi yaşamaktan çok yoruldum. Kendimi 30 yaşında gibi hissediyorum. Gitmek istedim, kardeşimi düşündüm.”
EVDE DURMAMAK İÇİN SÜREKLİ ÇALIŞIYORDUM
Kendisinde derin izler bırakan, maruz kaldığı cinsel istismarı annesine anlattığını söyleyen oyuncu, “Annem inanmadı. ‘Polise gitme babanı alırlar sonra bırakırlar olan sana olur, seni öldürür’ diyordu. Annem ve babam gözümün önünde evcilik oynamaya devam etti” diye konuştu. Kendisinin babası için para kaynağı olduğunu ve oyunculuk yaptığını anlatan Döngel, “Evde durmamak için sürekli çalışıyordum. Maruz kaldığım istismarı sadece anneme değil arkadaşlarıma da anlattım. İlk cinsel tacizime de Lise 1’de maruz kaldım” dedi.
‘KIZIM OLURSA BABASIYLA NASIL BIRAKIRIM’
Annesinin sözleri yüzünden de şikayet etmeye çekindiğini aktaran Döngel yürekleri sızlatan sözlerle yaşadıklarını ifade ettmeye çalıştı: “Artık tahammül edecek sabrım kalmadı. Ben artık dik durmaktan sıkıldım. Bir şey olmamış gibi yaşamaktan çok yoruldum. Çok bunaldım. Kendimi 30 yaşında gibi hissediyorum. Çocukluğumu yaşayamadım hiç. Arkadaşlarım parkta oynarken ben, ‘Bu adamdan nasıl kurtulurum’ diyordum. Hep gitmek istedim, kardeşimi düşündüm. Bu saatten sonra nasıl anne olacağım? Nasıl evleneceğim? Bir gün kızım olursa babasıyla nasıl evde bırakırım?”
Önemli olan olmadan engellemek, tekrar olabilecekleri engellemek!
Olduktan sonra idam neye yarar?
Ruh hastasina ölüm bir fayda getirmez !
Müslüman halk eskiden böyle değildi ama yaklaşık 25 yıldan bu yana cinsel tacizler, aşırı öfke , depresyon çoğaldı. Bunun nedenleri var ve iyileşmek için yöntemleri var. Ben bunların üzerinde çok araştırdım ve bir şeylere vardım. Ama tehlike konusu şudur ki gelecek yıllarda durum çok kötüleşecek. Eşcinsellik, cinsel saldırılar ve aşırı öfke güvenlik meselesi durumuna gelecek. Yani halk zombi gibi olacak. Buna karşı çıkmak yol var ama dinleyen yok.
Böyle istisna durumlarda idam kullanılması gerek diye düşünüyorum.