’12 Eylül’ün jeo-politiği, ekonomi-politiği

12 Eylül darbesinin olduğu yıllarda Türkiye’nin nüfusu kırk milyondu. Darbeyi izleyen yıllarda 650 bin kişi gözaltına alındı, 50 kişi asıldı, 30 bin kişi “sakıncalı” denilerek işlerinden atıldı, 388 bin kişiye pasaport verilmedi, 300 kişi kuşkulu bir şekilde, 171 kişi işkencede öldü.

Türkiye’nin hemen hemen her on yılda bir yaşadığı darbeleri ve bütün bu tasfiyeleri aynı çuvala sokup bunu Türk devletinin, dolaysıyla Türklerin ceberrut, despot bir millet olduğuna bağlamanın, liberal çevrelerce son yıllarda moda olması, darbelerin ve tasfiyelerin gerçek nedenlerini gizlemekten başka bir hamaset değildir.

Örneğin Cumhuriyetin kuruluş yıllarındaki tasfiyelerle II. Dünya Savaşı sonrası darbeler dönemi tasfiyelerinin birbiriyle ilişkisi ve benzerliği yoktur.

Birincisi emperyalizme karşı bağımsızlık talebinin tasfiyeleriydi, ikincisi emperyalizmin denetiminde emperyalizme bağımlılığı sağlayan tasfiyelerdir.

Birincisinde, Misak-ı Millinin işaret ettiği sınırları yadsıyanlar, Türklük üzerinden sağlanan homojenleşmeye, ulus tanımına yönelik itirazlar, dinsel alanı daraltan sekülerleşme hamlelerine direnç gösterenler, mevcut nizamı sosyalist açıdan eleştirenler, kapitalist modernleşmenin ve merkezi politik birliğin önünde engel olarak görülen feodal toplumsal, iktisadi yapılar  baskılanmış ya da tasfiye edilmeye çalışılmıştır.

Birinci tasfiyelerde emperyalist ülkelerden gelen bir talep istek ve yönlendirme gücü yoktur.

Kuruluş süreci boyunca, II. Dünya Savaşına dek bu duygular korunmuştur.