Ezgi Su Yüzbaşıoğlu
Uzun yıllar önce
Belki de göçerken Balkanlar’dan zaruri
İlk onu atmıştım sırtımdaki heybeye
Belki savaş zamanı yanarken Anadolu
Son köprü havaya uçmadan önce
Bindiğim son trende
Göğsümde sakladığım kesede
Belki sırtıma attığım gibi bohçayı
Ay yıldızlı bayrağın altında ölmek arzusuna giderken
Belki kucağımda küçük bir çocuk
Sırtımda yük
Sakarya’nın doğusuna geçerken
Geri döneceğimi bilerek
Belki seve seve canımla birlikte
Başkomutanın sesinde
Yüzde kırkını orduya verdiğim rızkımdan
Ateşte yanmayan bir kara toprak
Heybemde kalan bir tohum olduğundan
Hep birlikte yarı aç yatarken
Hep birlikte tam İstiklal için
Sovyetler’e gönderdiğim altı yüz ton tahılın içinde
Belki de Köy Enstitüsünde öğretmenimle yetiştirdiğimden saklamış olmalıyım.
Başçiftçi Atatürk’ün sesinde çağrı
Cumhuriyete güvenip
Bu ağacı da ben dikmiş olmalıyım.
Atatürk Orman Çiftliğinden kalma belki de
Toprağın toprak
Çiftliğin çiftlik
Cumhuriyetin cumhuriyet olduğu vakitten
Bugünlerin hoyratlığı sizin olsun
Ben, avcumdaki tohuma bakınca bir orman
Gönlümdeki Mustafa Kemal’e bakınca bir millet görüyorum
Gözlerimi kapattım karanlığınıza
Sonsuza dek Atatürk cumhuriyetinde yaşıyorum.
Ezgi Su Yüzbaşıoğlu
