Yok böyle rakamlar, hayvancılığa TÜİK darbesi! | Doğan Aydal | PANKUŞ – 361

Japonlarin Tajima Inegi (Tajima cattle) denen bir inekleri var. Bu inegin etine kobe ve wagyu deniyor. Ben yemedim ama bu eti yeyip de tadinin cok iyi oldugunu soyleyen cok kisi duydum. Cok da pahaliya satiliyor. Bu kadar tutulmasindaki nedeni lezzeti ve lezzetinin iyi olmasi da hayvanin etinin diger ineklere oranla daha yagli olmasi. Bu da o eti pisirirken, yagin erimesine ve ete lezzet katmasina neden oluyormus. Ben bununla ilgili belgeseli izledigimde en cok sasirdigim sey bu hayvanin dis gorunusunun boyle ufak efek, olusuydu. Montofon inekleri gibi satafatli, iri degildi. Dogan hocamizin videosunun basinda gosterdigi, Anadoluya uyum saglamis yerli cinslerimizdeki ineklere benziyor bu Tajima inegi. Yine o belgeselde diyordu ki bu inegin disariya cift olarak satisi yasak cunku Japonlar bu inegin uretimini yapan tek ulke olmaya devam etmek istiyorlarmis. Yani hayvani ulke disina sadece mezbahanede kestikten sonra gonderiyorlar. Hayvani canli canli satmiyorlar. Buraya kadar hersey guzel de anlamadigim yer surasi. Japonya 2. dunya savasindan sonra esir dustu ve anayasasi bile ABD tarafindan yapildi. Eminim bircok ABD firmasi bu inekleri Japonlardan alip ABD’de uretmek istemis olabilir. Yada bizdeki yerli tavuklari gazla öldürdükleri gibi, bu inekleri de yok edip, kendi Holstein ineklerini uretebilirlerdi Japonya’da. Ama nasil oluyorda bunu basaramamislar. Ya da Turkiye 1923’te tam bagimsiz oldu. Nasil tam bagimsiz olan bir ulkenin tohumlari, yerli cins tavuklari, inekleri yok edilebiliyor da kimse direnc gostermiyor.

Hocamı dinlerken ürperdim.