ErDemir EceKeş

Dr. Ceyhun Balcı yazdı…

Yaşı uygun olanlar anımsayacaktır Çarşaf gülmece dergisini. Belleğim yanıltmıyorsa o zamanların önde gelen gülmece dergisi Gırgır’a seçenek olsun diye Hürriyet gazetesi tarafından önce Nehar Tüblek onu izleyerek de Semih Balcıoğlu yönetiminde 1975-1992 yılları arasında okurla buluşturulmuştu.

“ErDemir EceKeş” Çarşaf dergisince yaratılmış bileşik bir kişilikti.

12 Eylül’e yol alan Türkiye’de bir yanda Süleyman Demirel, Necmettin Erbakan ve Alpaslan Türkeş diğer yanda da Bülent Ecevit başat politikacılardı.

Bugünküne benzer bir kutuplaşma ve karşıtlaşma sokaklara da şiddet olarak yansımaktaydı. Doğal olarak toplum gergin ve kaygılıydı.

Bu ortamda ülkenin kamplaşma ve kutuplaşma sorununa umar olacak bir kişilik yaratmak çıkış yolu olarak görülmüş olmalı ki o yılların etkili dörtlüsünü bir araya getiren tipleme yapılmıştı.

Güncel deyişle : Dördü bir arada!

Böylesi bir kişiliğin Türk toplumunun isteklerine karşılık verebileceği, gerginlikleri azaltabileceği mi öngörülmüştü?

Bugüne bağlamak gerekirse!

Günümüzdeki kutuplaşmanın o zamankinden eksiği sokaklarda kanın gövdeyi götürmeyişidir. İyi ki de böyledir. Bir başka fark da bugün Türk siyasetinde öne çıkanların hiç bir şekilde bir araya getirilemiyor oluşudur. Özellikle gülmecenin neredeyse tümüyle bitirilmesi böylesi bir yinelemenin önündeki önemli engellerden birisi ve belki de önemlisidir.

Hafta sonunda devrildi devrilecek denilen ve hafta başında yeniden kurulan altılı masa bana ErDemir EceKeş’i anımsattı.

Altı yapı/kişi üzerinden toplumu kucaklama isteğinin ürünü sayabilir miyiz bu birlikteliği bilemiyorum. Ama, salt iktidar değişikliği amaçlanıyorsa en azından hedefe varmak için işe yarar bir aygıta benzediği de kuşkusuzdur altılı masanın. Bugünkü koşullarda başka seçenek olmadığı (acı) gerçektir.

Altılı masa çözümlemesi yapmaya hiç hevesli değilim.

Ancak, iktidar değişimi için farklı görünen eğilimleri bir araya getiren oluşumun ortaya çıkması için gerekli koşulların oluştuğunun altını çizmekten de kaçınamam.

Yirmi yılı aşan ve farklı dönemlerde farklı kimliklerle kendisini gösteren iktidarın Türkiye’yi taşıyamadığını görmek için çok bilmiş olmaya gerek yok. Türk milletinin bu iktidarın yükü altında ezildiğini görmemek de olası değil.

Gelinen noktada, bir stadyumda gladyo simgeleri olarak bilinen “Yeşil” ve “beyaz toros” pankartları açılabilirken başka stadyumlarda son derece demokratik bir istem olan “hükümet istifa” diyememe cenderesine sokulmuştur Türk toplumu.

Hemen her gün başta Cumhurbaşkanı olmak üzere etkili ve yetkili konumda olanlar kendilerinden saymadıklarını kaba sözlerle baskı altına tutmayı sıradan bir eyleme dönüştürmüşlerdir. Bu ve benzeri davranışlarla kıskaca alınan ülkemiz insanının tutunacak dal arayışına şaşırmamak gerekiyor.

Biri diğerine benzemez görünen yapıların bir araya gelmesiyle oluşturulan altılı masaya soluksuz bırakılan yığınların gözünden bakmakta yarar olduğu kuşkusuzdur.

Bir yanda Türkiye’yi taşıyamayan, milletin de sırtında taşımaktan usandığı iktidar diğer yanda bu olumsuzluğa son vereceğim diyenler!

Umutsuzluk ve bıkkınlık kıskacındaki yığınların böylesi bir seçeneğe ilgisiz kalması düşünülebilir mi?

Başka pek çok konuda çözümün değil sorunun parçası olma olasılığı taşısa da bugünkü iktidara son verme gizil gücü yüksek olan altılı masa kitlelerin ilgisini çekebilmiştir.

Olası olumsuzluklar akla getirilse de pek çok kişi bu sorunları tartışmayı “şimdi sırası değil” diyerek ötelemeyi yeğlemektedir.

Hatta, kimileri altılı masa ne kadar kötü bir yönetim sergileyebilir sorusuna “bugünkünden kötü olamaz” karşılığını verebiliyor.

Anlaşıldığı kadarıyla seçimde iktidar değişikliği olursa “tek adam”ın yerini “çok insan” alacak.

Altılı masayla ilgili yazacak, söyleyecek çok şey var!

En iyisi anahtar sözcüklerle yetinmek!

• Ekonomik yıkım
• Demografik bozgun
• Madımak
• Nurculuk
• Zevzeklik
• Dersim

Bugün Türkiye’yi taşıyamayan ve Türk milletinin altında ezildiği hükümetten kurtulmak biricik amaçsa başka seçenek yok!

Bu seçimi, birilerini iktidara getirmek kadar 20 yıllık iktidara son verme fırsatı olarak görmek yanlış olmayacaktır.

Türkiye, kuruluş ilkelerini göz önünde tutan, onları rehber edinen siyasi odak eksikliğinin bedelini ödüyor.

Bugüne umar olması öngörülen ErDemir EceKeş (6+2) bulundu.