Stadlardan yükselen ses

Ceyhun Balcı yazdı…

Depremi izleyerek futbol dünyamız da devinime geçti. Yardımlar toplandı. Toplanan yardımlar başkanından futbolcusuna kadar her katmandan kişi tarafından ayrıştırılarak yardım eli bekleyenlere ulaştırıldı. Bu saygıdeğer davranışlar için olsa olsa şükran sunulur. Unutmadan bunu yapmış olalım.

Vergi toplama görevini yerine getirmeyen devletimiz nerede bir felaket yaşansa yardımlara sarılıyor. Oysa, eşitlikçi ve hakkaniyetli bir vergilendirme yapılmış olsa, devlet de tutumlu olup birikim yapsa bunlara hiç gerek kalmayacak.

Yerleşim yerini seçemeyen, kötü yerleşim yerini kötünün kötüsü yapılarla donatanlardan tutumlu olmayı ya da adaletli vergi toplamayı beklemek gerçekçi olmaz.

Televizyon izlencesi eşliğinde yardım toplama etkinliğine futbol dünyamız da eklendi.

Dün akşam (01.03.2023) birkaç tv kanalının ortak yayınında TFF başkanına ve ona eşlik eden hemen tüm süper lig takımlarının başkanlarına rastladım. Futbolcular da eksik değildi.

Yardımı doğasından kopartarak gösteri aracına dönüştürme fırsatı sunan bu türden izlenceler içtenlikten yoksun yanlarıyla rahatsızlık kaynağı bile olmaktalar.

Başta TFF Başkanı olmak üzere stüdyoda bulunan hemen herkesin neşeli yüz ifadesi gözden kaçacak gibi değildi. Kahkahaları eksikti desem abartmış olmam.

Katıldıkları etkinliğin anlam ve önemiyle örtüşmeyen bu görüntüyü moda deyişle not ettim.

Bu arada, geçen hafta sonunda futbol izleyicilerinden yükselen “hükümet istifa” sesleri iktidarca hoş karşılanmadı. Kayıtsız, koşulsuz ve de mutlak bağlılık görmeye alışmış iktidar bu çatlak ses karşısına öfkesine engel olamadı.

Bu arada, Anadolu kulüpleri kendilerinden beklenen bağlılığa uygun açıklamalarıyla iktidarın yüreğine biraz olsun serin sular serpmeye çalıştı.

Hatta, hafta sonundaki Kayserispor maçına Fenerbahçeli izleyici alınmaması görülmemiş bir hızla kararlaştırıldı.

İzleyicilerin tepkisini kulüp yönetimlerinden beklemek safdillik olurdu!

Neden mi?

Spor kulüplerimiz ve onların da içinde futbol kulüpleri ülke yönetiminin mikro ölçekli yansıması olarak görülmelidir.

Her ikisindeki ortak payda “kötü yönetim”dir.

Ayrıcalıksız tüm kulüplerimizin parasal durumu son derece kötüdür. Hepsi de borç içinde yüzmektedir. Tek başına bu durum bile kötü yönetildiklerinin sağlam kanıtıdır.

Özellikle tanınmış ve büyük kulüplerimizin başındaki yöneticilerin önemli çoğunluğu iş insanıdır. Büyük ölçekli işlerini kulüpleri yönettikleri gibi mi yönetiyorlar diye sormuş olalım.

Böylesine kötü yönetilen ve önemli çoğunluğu aynı zamanda anonim şirket olan oluşumlara can simidi atan kimdir.

Elbette siyasi iktidar ve onun elinin altındaki aygıtlar olan kamu bankaları.

Salgın oldu dengeler bozuldu. Ver elini kamu bankaları.

Döviz fırladı bütçeler dikiş tutmadı. Koşun kamu bankalarına.

Bu duruma düşen başka anonim şirketlere benzer şekilde yardım ediliyor mu?

Sunulmuyorsa neden?

Futbol tutkusunun önemli sayıda insanı bir araya getirdiği ülkemizde batık kulüplere yaşam öpücüğü sunmak da popülizmin önemli parçasıdır.

İktidar bir yandan bu yolla oy devşirmeyi umarken diğer yandan da bu kulüplerin dizginlerini ele geçirmiş oluyor.

Dizginler ele geçiyor da ne oluyor diye soracak olursanız bakınız günümüze derim.

Hükümete bağlılık yarışına giren Anadolu kulüplerimizi bu yola iten de, “hükümet istifa” diyen yandaşlarına sahip çıkamayan büyük İstanbul kulüplerini edilgen davranmaya zorlayan da bu bağımlılıktır.

Futbolun kötü yönetilmesi ve borç batağına sürüklenmesi yapılandırma için kamu bankalarını sahneye çıkartıyor. Bu da iktidarın futbol ortamında mutlak egemenlik kurmasını sağlıyor.

Olay budur!

İzleyicilerin duyarlılığını kulüplerden beklemek yersiz ve gereksizdir.

Borç alan akıl almakla yetinmez para da alır.

Para alanın dili tutulur…

Çeki düzen verilecekler listesinde başa yazılan Kızılay ve AFAD’a futbol ortamının kişilerini ve kurumlarını da eklemekte yarar var.

Esnafın, çiftçinin, iş dünyasının kullanması gereken paraları sınırsızca ve sorumsuzca kullanan kara delik futbol kulüplerinin bu sorumsuzluğuna ivedilikle son verilmeli.