Çuval Olayı ve bir madalya reddetme öyküsü

Beyazıt Karataş yazdı…

SÖZDE MÜTTEFİK ABD

04 Temmuz 2003 tarihindeki “Süleymaniye/Çuval Olayı” sonrası ilgili makamlara çektiği telgraf içeriğinde ABD’nin Ankara Büyükelçisi, “bunun acısı bir kuşak geçmez” demişti. Cevabımı daha önceleri vermiştim şimdide de net bir şekilde tekrarlıyorum “unutmadık, unutturmayacağız nesilden nesile, kuşaktan kuşağa yaptığınız hainliği ve ikiyüzlülüğü anlatmaya hatırlatmaya devam edeceğiz”. Çuval Olayı, sözde müttefikimiz ABD ile yaşanan önemli kırılma noktalarından biridir.

MADALYAYI NASIL REDDETTİM?

2003-2005 yılları arasında Tuğgeneral rütbesi ile görev yaptığım ABD’ndeki Silahlı Kuvvetler Ataşeliği ve Hava Ataşeliği görevine önemli olaylar ve gelişmeler sonrası gittim. Özetle;

– 01 Mart 2003: Irak Tezkeresinin reddedilmesi,

– 20 Mart 2003: ABD’nin Irak’a saldırısı,

– 06 Nisan 2003: Irak’ın ABD tarafından işgali,

– 04 Temmuz 2003: Süleymaniye/Çuval Olayıdır.

Türkiye ve ABD arasındaki ilişkilerin sıkıntılı bir süreçten geçtiği, 01 Mart 2003 Tezkeresinin TBMM’den geçmemesinden TSK’nin sorumlu tutulduğu bu dönemde Washington DC’deki görevime başladım. ABD’ndeki görevime başladığım Ağustos 2003 ayından yaklaşık üç ay sonra Kasım 2003 ayında, Pentagon’da ABD Genelkurmay Başkanlığı’nın Türkiye’den sorumlu proje subayı ile bazı konuları görüşmek üzere bir araya geldik. Pentagon’da proje subaylarının ofislerinin diğer ülke proje subayları ile ortak kullanılması nedeniyle kişilere düşen kullanım alanı bazen kısıtlı olabilmektedir. Bu nedenle ABD’li proje subayı rahat konuşabilmek için daha büyük bir yere geçmeyi, “Tank” adı verilen bilgilendirme (brifing) odasına gidebileceğimizi önerdi. “Tank” adı verilen bilgilendirme odaları, dışarıdan dinlemeye karşı her türlü izolasyonu sağlanmış, güvenlikli Pentagon’daki bilgilendirme odalarıdır. Sayıları ihtiyaca göre değişiklik göstermektedir.

ABD’li proje subayı ile birlikte bilgilendirme odasındaki masanın etrafında karşılıklı oturup konularımızı görüşmeye başlamadan önce içeriye girerken dikkatimi çeken, odada bulunan toplantı masasını ortadan tepeden gören kameranın kayıtta olduğuydu. Konuşmamızı yarıda keserek “yanılmıyorsam kamera kayıtta” diye proje subayına sordum. Şaşıran ABD’li proje subayı, hayır haberim yok veya bilmiyorum cevabı veremeyince, “madem öyle hazır kamera kayıttayken şahsi düşüncem olan birkaç konuyu ABD’ndeki görevimin başlangıcında belirtmek istediğimi” proje subayına söyledim.

04 Temmuz 2003 Süleymaniye/Çuval Olayının üzerinden yaklaşık beş ay geçmiş olduğunu, ABD tarafından yapılan bu davranışın çirkin ve müttefik ülkelerden birinin diğerine düşmanca yaklaşımı olduğunu, olayın üzerimizde derin bir iz bıraktığını, başta ben olmak üzere “Türk Halkının bunu asla unutmayacağını” ifade ettim.

Eşref Bitlis, ABD’lilerin bu faaliyetlerini tespit etmiş ve gerekli tedbirlerin alınması için yetkililerin uyarılmasını sağlamıştır. ABD’li generale havadan attığınız yardım malzemelerinin kimlerin eline geçtiği hakkında bir fikri olup, olmadığını sorduğumda kendisi bana “sadece insani yardım malzemesi olarak havadan attıklarını” söylemiş terör örgütünün eline geçip, geçmediği konusuna cevap verememiştir.

2004 yılında Korgeneral rütbesiyle ABD Genelkurmay Başkanlığı’nda Harekât Başkanı olan Orgeneral Norton A. Schwartz’a, bu sefer ABD Hava Kuvvetleri Komutanı olarak hem de Süleymaniye Olayı’nın 7’inci yılında 19 Temmuz 2010 tarihinde” TSK Liyakat Madalyası/Nişanı” verilmiştir. Bu programı öğrendiğimde Hava Kuvvetleri Kurmay Başkanı’nı arayarak düşüncelerimi paylaştığımda kendisi bana “artık çok geç olduğunu gerekli planlamaların yapıldığını Genelkurmay Başkanlığının emri olduğunu” söyledi.