Kırk katır mı kırk satır mı seçimi

Hüseyin Vodinalı yazdı…

Muhalefetin inanılmaz ‘beceriksizliği’ ile 21 yıllık Erdoğan hükümdarlığı devam edecek gibi görünüyor.

ABD ve İngiltere desteğiyle seçim kazanma hayalleri, günün jeopolitik gerçeklerine çarptı. 

Batı’nın kurduğu altılı masa, en başta yCHP’ye ve onun tabanına sağlam bir kazık olarak geri döndü. 

ABD’nin itelediği PKK yancıları ve AKP’nin Gülcü (FETÖ/NATO yancısı) eskileri ile gidilecek bir yol olmadığı belliydi. 

Sıfırnokta beş oyuyla TBMM’de yCHP üzerinden 10 milletvekilini cebine koyan Babacan, hemen Cumhur’a göz kırptı. 

TBMM’de yCHP sayesinde 360’ı bulan bir potansiyel AKP çoğunluğu oluştu. 

Bu Kılıçdaroğlu’nun Cumhuriyetçi seçmene attığı en büyük kazık olarak tarihe geçecek. 

Mecliste Atatürkçü milletvekili yok, zaten Kılıçdaroğlu’nun danışmanları arasında da yok.

En son eski bir AKP milletvekili adayını kendisine danışman yaptı. 

Neyse “muhalefete muhalefet etmeyi” bırakalım, biraz da iktidara bakalım. 

Şimdi deniyor ki; yCHP HDPkk ile, AKP de Hüdapar/Hizbullah ile işbirliği yapıyor. 

Doğru ama eksik. 

AKP’nin en büyük işbirliği BOP eşbaşkanlığı sonucu yaratılan en büyük jeopolitik felaket olan Suriye iç savaşı sonucu ülkemize giren milyonlarca yasadışı göçmenle yapılıyor.

Hatta Afganistan’da Taliban’dan kaçan Afgan ve Pakistanlıların (hepsi genç erkek) da elini kolunu sallaya sallaya sınırı geçtiğini görüyoruz tiktok videolarında her geçen gün. 

Yani demem o ki, (Ümit Özdağ’a göre) 13 milyon işgalci bir kitle var sınırlarımız içinde.

Erdoğan’ın asıl işbirliği yaptığı kitle de bunlar. 

Türkler ikinci sınıf, Araplar birinci sınıf muamelesi görüyor devlet kurumlarında.

Kolayca vatandaşlık ve oy hakkı veriliyor. 

Bu seçimlerin kaderini belki de onlar tayin etti/edecek. 

Bu korkunç bir durum. 

Ekonomik krizler atlatılır, yolsuzlukların hesabı sorulur/sorulmaz filan ama, demografik işgalin geri dönüşü olmaz. 

Bu 13 milyonluk kitle büyük ölçüde kökten dinci, cahil ve saldırgan.

10 yıl sonra 25-30 milyon, 50 yıl sonra yarıyı geçerler bu hızla.  

Pakistanlılar mesela kendi yurtlarındaki baça bazi vs. sapık oğlancı geleneklerini de taşıyor. 

Genç ve silahlı Suriyeliler mahallelerde Türk çocuklarını dövüyor, çeteler, mafyalar kuruyor.

Bazı salak ya da Soros tipi sözde demokratlar olaya “insani” açıdan bakıyor; benim gibi düşünenlere ırkçı damgası vuruyor. 

Yahu ırkçılıkla ne alakası var bunun, resmen bir işgale uğruyoruz ve kapı içeriden açılıyor, sınırlardan gelen gelene. 

AB’nin bu kadar milyon sığınmacıyı Türkiye’de tutması için hükümete verdiği paralar da önemli.

Dikkat edin bu seçimlerde ABD ve İngiltere muhalefeti destekledi ama AB’den hiç ses gelmedi. 

Onlar çaktırmadan bu düzenin devamı için “yeniden Erdoğan” diyorlar. 

Almanya’daki basına takılmayın onların asıl sahibi ABD çünkü. 

Kılıçdaroğlu son dönemeçte, biraz da Sinan Oğan ve ZP etkisiyle elindeki tek şansın bu sığınmacı olayı olduğunu anladı. 

Şimdi oradan çalışıyor. 

Geçmişteki söylemlerine bakılırsa ikna edici olur mu, bilemem. 

Ancak yine de Avrupa’da oy veren seçmen için PKK önemli bir kriter ama Türkiye’de oy verenler için bu işgalci yasadışı göçmenler çok daha gerçek ve burunlarının dibinde. 

Bana göre bu kırk katır mı kırk satır mı seçiminden başka bir şey değil. 

Dünyadaki gelişmeler (neoliberalizmin iflası, ABD’nin yenilgisi ve yeniden kamuculuk ile çok kutuplu dünyanın oluşması sayesinde) ve AKP kurbanı genç nesil arasında yükselen Atatürkçü damar ile birlikte Kemalistlerin olmadığı bir iktidar ve siyaset artık kadüktür. 

Ama 28 Mayıs seçimleri umulmadık şekilde bir anda, “Sığınmacılar gitsin mi yoksa kalsın mı?” referandumuna dönüşebilir.

İstanbul’da yobazlar tarafından duvarlara asılan afişlerde şu yazıyı gördüm: “Muhacirler kalsın, Irkçılar gitsin”. 

Ona göre, muhacir Arap, yani kavmi necip, ‘Türküm’ diyen ise zaten ırkçı! 

Yani herifler arlanmadan utanmadan, “Araplar kalsın, Türkler gitsin” diyebiliyor. 

Birileri de çıkar “Biz bu ülkeyi sokakta bulmadık” der o vakit.

Yani demem o ki, bu seçim son dakikada bir referanduma da dönüşebilir.