Ankapark hayalim

Murat Bölükbaşı yazdı

Aklı selim düşünürlerin gerçekçi ve ekonomik verimli bulmadığı, “bu proje ölü doğar” dediği, ama dönemin Ankara BŞB. Başkanı Melih Gökçek’in ısrarla yapacağım dediği, Türk Milletinin kursağından çıkan 801 milyon dolarını milletin gözünün içine baka soka toprağa gömdüğü Ankapark mahkeme kararıyla 6 gün önce Ankara Büyükşehir Belediyesine devredildi.

Mansur Yavaş hiç vakit geçirmeden “Siz Ankaralılar olarak Ankapark alanının nasıl değerlendirilmesini istersiniz?’’ diye Ankara halkına düşüncelerini sordu. Hani olmayacak bir şey olduğunda insanlar birbirine anlamsız, şaşkın, dumura uğramış ifadeyle bakıp, “Acaba ne desem, ne söylesem ya da, bana mı sordun; iyi de niye sordun?” gibi ifadelerle etrafına bön bön şaşırarak bakar ya! Hah, işte o durumdayım.

Aman Sayın Yavaş! yapmayın, etmeyin, eylemeyin; biz böyle şeylere alışık değiliz. Halka, ne istersiniz, ne düşünüyorsunuz diye sormak ne demek! Sakın ha bir daha yapmayın(!) Eski köye yeni adet getirmeyin efendim; istirham ederim. Biz alışmıştık, “sizin düşünmenize gerek yok, biz sizin adınıza düşünürüz, neyi seveceğinizi biz belirleriz, neden hoşlanacağınızı biz biliriz, ne söyleyeceğinize biz karar veririz’’ diyen, dinle, polisle, mafyayla halkı sindiren, korkutan uyuşturan, baskılayan bizi sürüleştiren siyasetçilere…

Öncelikle Ankara halkının düşüncesi ve fikrini önemseyen, değerli bulan belediyeciliğin halka rağmen değil, halkla birlikte insanı gözeterek toplumsal akıl ve ihtiyaca göre yapılacağı, üç beş hırsızın, soytarının menfaatini değil, halkın çıkarı ve refahını gözeteceği, şeffaf belediyecilik anlayışını her fırsatta tüm haramilerin gözüne sokan namuslu, dürüst, üretken, çalışkan, mütevazi, alçak gönüllü belediye başkanımız Mansur Yavaş, Türk Milletinin takdir ve teveccühünü sonuna kadar hak ettiğini cümle aleme bir kez daha gösterip halkın sevgilisi ve en çok güvendiği insan olarak alkışı ve takdiri hak etti.

1300 dönüm alanı cehenneme çeviren, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın karga tulumba görevden aldığı Melih Gökçek, bilgisayarının başına oturup Mansur Yavaş’ın burayı nasıl cennete çevireceğini koltuğuna yaslanıp merakla izlemeye başlayabilir. Mansur Yavaş ve ekibinin burası için ne hayal ettiğini, kafalarından nasıl bir proje geçtiğini bilemem, ama madem halk olarak bana da sordunuz; bende köşemde hayalimi hem Ankaralılarla, hem de sizinle paylaşmak isterim.

En başta Ankapark’ın içinde insan olsun, insanlık olsun, insana dair her şey olsun isterim. Spor olsun, sanat, zanaat, kültür, edebiyat, felsefe olsun isterim. Hayvan olsun, çocuk olsun, sevgi olsun, aşk olsun, güven olsun isterim. Her çocuk oraya gelmek için can atsın, gelmek için anasının başını yesin isterim. İlk aşkının elini orda tutan sevgilinin 40 yıl sonra aynı ağacın altında torununa, “dedenle burada oturmuştuk, sanki dün gibi taze anılarımda” diyebilmesini isterim. Günün iş yüküyle yorulan insanların akşamın beşinde dostlarıyla telefonlaşıp “Ankaparkta buluşalım, iki kadeh rakı içip günün yorgunluğunu çıkaralım” diyebilmesini isterim. İki kadim dostun bir çay bahçesinde iki acı sade kahve içip, geçmişi anarken, arkasına iddialı bir tavla atmasını isterim.

Kiraz, erik, kayısı ağaçlarıyla bezenmiş açık hava plastik sanatlar atölyesinde heykel ve resim sanatçısı Mustafa Ayaz’ı sanatını icra ederken izlemeyi, hemen yanı başında açık hava dinletisinde Cem Köksal’ın gitarından Winding Road şarkısını dinleyip hayallere dalmak isterim.

Pinokyo’dan elma şekeri satın alan babanın, Ankara belediyesi tuluat sanatçılarının sergilediği Hacivat Karagöz oyununu çocuğuyla birlikte neşe ve mutlulukla seyrettiğini görmek isterim. Yürüyüş, koşu ve bisiklet yollarında spor yapan yüzlerce insanın birbiriyle dostça ve sevgiyle selamlaşmasına tanık olmak isterim.

Kültür ve edebiyat sokağındaki Kültür kafede Nihat Genç’le Yılmaz Özdil ustaların ironi ve nükte bezeli söyleşisini “bu da mı gol değil’’ tadında atışmalarına nefesimi tutarak şahit olmak isterim. Yuvasız kalmış sokak hayvanlarının yeni sahipleriyle Ankaparkta buluşmasını isterim. 19 Mayıs stadı yıkıldı. Ankara futbolunun tüm yükünü çeken 1 ve 2 numaralı sahalar artık yok! Saha’nın olmadığı yerde çocuğun adı yok neşesi yok hayali yok, derdi çok… Ankara’nın çocukları için o kadar çok spor sahaları olsun ki, o sahalar cıvıl cıvıl çocuk sesiyle dolsun. Çocuk sesleri kuş sesleriyle yarışsın isterim. Yaz aylarında tahta sandalyelerde oturup Ankara Gazozu içerek bizim için nostalji, gençler kuşaklar adına ise unutulmuş açık hava yazlık sinema eğlence kültürünün yeniden canlandığını görmek isterim.

Sayın Mansur başkanım; Benim hayallerim geniştir. Ben sizden çok şey ister, daha çok hayal edip yazabilirim. O kadar ezildik ve yıprandık ki; yazmakla, anlatmakla bitmez… BEN HALKIM! değerli olduğumu bilmek, anlaşılmak, saygı görmek isterim. Umutlarımı, amaçlarımı, hedeflerimi, ideallerimi, mutluluklarımı, neşemi, acılarımı, hüznümü, yaşama sevincimi, düşüncemi, fikrimi onurumu, bayrağımı, ATAM’ı heybeme koyup, Laik Demokratik Türkiye Cumhuriyetinin Özgür bir bireyi olarak, ufka ümitle bakarak Ankapark’ta geleceğe doğru yürümek koşmak isterim. Başkanlığını yaptığınız halkı anlayıp çağdaş bir yönetim ve yönetişim kalitesi gösterdiğiniz, toplum menfaatine politikalar üretip sergilediğiniz, hislerimize her zaman olduğu gibi tercüman olduğunuz için, size teşekkür ederim.